In dit verhaal is de achterliggende gedachte vooral dat je al je vooroordelen moet laten varen, niet enkel als het gaat om het vinden van de ware liefde, maar ook in het dagelijkse leven. Je krijgt een vage inkijk in de Marokkaanse cultuur, maar de schrijfstijl is niet echt aangenaam. Het is vooral een opsomming van droge zinnen en in tegenstelling met de vorige boeken van Eva de Wit, krijg je niet echt zin om de reis te ondernemen. Gelukkig zitten er wel een paar leuke plottwists in, waardoor niet elke verhaallijn doorzichtig is. Toch vind ik het geheel een beetje te uitgesponnen om echt goed te zijn.
Je verwacht een ECHTE inkijk in de cultuur en die blijft helaas een beetje verborgen achter magere beschrijvingen van maaltijden, die weinig nieuws onthullen. Het verhaal op zich kan ik ook enkel als mager omschrijven.
Reactie plaatsen
Reacties