Op zich een leuk boek, doorspekt met Engelse humor. Dat is dan ook het enige dat je op de been houdt door deze calvarietocht. je moet een serieus parcours afleggen om bij het leuke deel te komen. Dit is echt zwoegen, heel vaak dezelfde info die terugkomt maar waar je totaal niets van begrijpt, figuren en personages die totaal niet matchen met het beeld dat je krijgt.
Het hoofdpersonage is nu niet wat je noemt een sprankelende persoonlijkheid, en misschien dat dan de nevenfiguur van de tante nog wat extra verf kan gebruiken. De ene flamboyant, de andere kleurloos, meer uitgesproken karakters zouden het geheel veel mooier en boeiender maken.
Het is goed dat er verwezen wordt naar het verleden, dat maakt het spannend en geeft je de intentie om verder te lezen, maar soms krijg je de indruk dat je ter plaatse staat te trappelen en enkel dezelfde informatie wordt doorgegeven. Dat maakt het moeilijk om door te zetten.
En tot slot begin je aan elk personage te twijfelen. Is het de bedoeling dat dit uitnodigt naar andere mysteries die zich voordoen in dit wereldje ? Dan betwijfel ik of ik mijn midsummer murders instinct nog eens wil uit de kast halen. Goed voor één keer.
Reactie plaatsen
Reacties